راحتی کاربر آموزشی در مرکز
یادگیری از جمله عوامل پیشرفت آموزشی است. او این راحتی را در زمانی که تجهیزات محل
آموزش با ابعاد بدنی متناسب باشد احساس خواهد کرد.برای این که تجهیزات به طریق
صحیحی طراحی شوندباید ابعاد بدن استفاده کننده ، مشخص شود.سازگار ساختن تجهیزات
با اندازه های بدنی استفاده کننده مسأله ی اصلی است، زیرا هر گونه اشتباه در این
مورد ،علاو ه بر تأثیر بر برنامه های آموزشی ، بر سلامت شخص نیز تاثیر خواهد
داشت.بسته به سن وجثه ی کاربر آموزشی می توان با توجه به جدول های استانداردی که
در این زمینه وجود دارند،ارتفاع میز و صندلی را انتخاب کرد.
امروزه، میز و نیمکت در دنیا
مردود شده است. اما هنوز در کشور ما جایگاه خاصی در آموزش و پرورش دارد.چرا که با
توجه به جمعیت زیاد و کلاس های کوچک میز و نیمکت راه حل مناسب و مقرون به صرفه ای
است. اما میز و نیمکت باعث خستگی و کوفتگی عضلات و مهره های پشت می شود. به همین
خاطر استفاده از میز وصندلی ترجیح داده شده است. مناسب ترین میز و نیمکت برای
مدارس، انواع تک نفره و دو نفره می باشد ، زیرا دانش آموز به آن احساس مسئولیت و
مالکیت بیشتر ی پیدا می کند و در حفظ و نگهداری آن دقت می کند.
بهترين شکل چيدمان ميز و
صندلي در کلاس
در بسياري از کلاسهاي درس در دنيا،
دانشآموزان در رديفهاي مرتب پشتسر يکديگر مينشينند. گاهي اوقات روي يکي از
دستههاي صندلي دانشآموز، تختهاي چوبي بهعنوان سطحي براي نوشتن و گاهي ميزي جلوي
دانشآموز وجود دارد گاهي نيز صندليهايي را ميبينيم که با پيچ به کف کلاس محکم
شدهاند..
غالبا"جلوي چنين کلاسهايي، سکوهايي
(که همهي دانشآموزان بتوانند معلم را ببينند) وجود دارد که معلم روي آن ميايستد.
در مقابل چنين کلاسهايي، کلاسهاي درس ديگري هستند که دانشآموزان آنها بهصورت
دايرهاي بزرگ دور تا دور ديوارهاي کلاس مينشينند و يا حتي ممکن است گروههاي
کوچکي از دانشآموزان در قسمتهاي گوناگون کلاس با هم مشغول کار باشند. بعضي اوقات
نيز بهصورت نعليشکل دور معلم مينشينند که در نگاه اول، مشخص نميشود معلم
کيست.
نشستن دانشآموزان در کلاس درس
بهصورت رديفي، مزيتهاي زيادي دارد. به اين معنا که معلم ديد کافي بر همهي
دانشآموزان دارد و آنها هم، معلم را بهراحتي ميبينند. اين شيوه، ارائهي درس را
آسان ميکند و معلم را قادر ميسازد با تمام کساني که سخن ميگويد، ارتباط چشمي
داشته باشد. همچنين، برقراري نظم را آسان ميکند. زيرا در صورت رديفي نشستن، ايجاد
بينظمي مشکلتر ميشود.
اگر در کلاس، بين رديفها راهروهايي
وجود داشته باشد، معلم ميتواند بهراحتي قدم بزند و ارتباط شخصي بيشتري با تکتک
دانشآموزان برقرار سازد و آنچه را که انجام ميدهند، مشاهده کند. شيوهي نشستن
رديفي ايجاب ميکند، معلمان با تمام کلاس کار کنند. بعضي از فعاليتها، مختص اين
نوع از سر کلاس نشستن هستند.
ولي در شيوهي دايرهاي، معلم
فرصت بيشتري براي نزديک شدن به دانشآموزان پيدا ميکند. بعضي از مزاياي ديگر اين
شکل عبارت است از: همهي دانشآموزان ميتوانند همديگر را ببينند. درحاليکه در
کلاس رديفي، اگر دانشآموز بخواهد با فرد پشتسرش ارتباط چشمي برقرار کند، مجبور
است ديد را از معلم بردارد و به عقب برگردد. در شيوهي دايرهاي و نعلي، نيازي به
چنين جدايي نيست. بنابراين، کلاس براي دانشآموزان و محلي صميميتر و بالقوه است تا
از طريق گفتو گو، ارتباط چشمي و حرکات معنيدار بدن (مانند بالا بردن ابرو، شانه
بالا انداختن و...) در اطلاعات و احساسات همديگر سهيم شوند.
منابع:
- افضل نیا،محمد رضا.(1388).طراحی و آشنایی با
مراکز مواد ومنابع یادگیری.تهران:انتشارات سمت.
- تاثیر مثبت رنگ در محیط آموزشی و کتاب های
درسی.(1388،شهریور).روزنامه ایران.
- شاطریان،رضا.(1388).طراحی و معماری فضاهای
آموزشی. تهران:انتشارات سیمای دانش.
- شجاعی،علیرضا.(1383).فضاهای آموزشی ، قواعد
و معیارها.تهران: انتشارات سیمای دانش.
- قاضی زاده،بهرام.(1383).اصول و معیارهای
طراحی فضاهای آموزشی و پرورشی.تهران:سازمان نوسازی و تجهیز مدارس کشور.
:: موضوعات مرتبط:
تکنولوژی آموزشی
