تکنولوژی به عنوان یک ابزار در آموزش و پرورش را میتوان در چهار مرحله
ملاحظه نمود:
الف) به عنوان یک ابزار تولید آموزشی
ب) به عنوان وسیلهای برای ذخیرهسازی
ج) به عنوان وسیلهای برای انتقال مطالب آموزشی
د) به عنوان وسیلهای برای دسترسی به منابع آموزشی.
این چهار مرحله یک نظام در استفاده از تکنولوژی به عنوان
یک ابزار میسازد. ممکن است ابزارهای تکنولوژیکی مختلف در هر مرحله وجود داشته
باشد. در هر مرحله نقش معلم، دانشآموز و ابزار خودش را به صراحت باید برای جلوگیری
از مصرف بیش از حد از تکنولوژی مشخص گردد. به عنوان مثال ممکن است یک معلم از هدفون
و دوربین دیجیتال یادگیری برای ضبط یک منبع صوتی استفاده کند. بعد معلم این صدا را
روی کامپیوتر خود دانلود کند و آن را به عنوان یک فایل صوتی ذخیره کند. این فایل
صوتی ممکن است در پاورپوینت گنجانیده شده و در اسلاید مشترک ذخیره گردد و یا ممکن
است به عنوان یک مخزن صدای آموزشی برخط باز ذخیره گردد. برای دسترسی دانشآموزان به
این ضبط، آنها ممکن است آن را روی یک آیپد، تلفن، یواسبی دانلود کنند، به آن به
عنوان پادکست گوش دهند و یا به آن از مخازن منابع یادگیری باز دسترسی پیدا کنند، از
کامپیوتر خود نیز با هدفون برای گوش دادن به صدا استفاده میکند تا قادر گردد چیزی
را یاد بگیرد. در هر یک از این چهار مرحله یک ابزار تکنولوژیکی مورد نیاز وجود دارد
که به معنی خبرگی در استفاده از این ابزار است که باید بهترین نتیجه ممکن را از آن
دریافت کند. در غیر این صورت تکنولوژی به عنوان یک ابزار میتواند مانع یادگیری
باشد البته اگر برنامه و طرح لازم برای استفاده از آن وجود نداشته باشد.
منبع: لمبرت لاپ (۲۰۱۱)، هندبوک
تکنولوژی تعلیم و تربیت. ترجمه: حسین زنگنه و هانیه مستور، تهران:
آییژ
